Geschiedenis

Al tijdens de Eerste Wereldoorlog woonde tante Alix met haar echtgenoot Jérémie Durein^[1] op de Gistelsesteenweg in Sint-Andries bij Brugge.

Hermine-Anna-Alix De Jonckheere (29 juni 1880 - 2 april 1937) was een jongere zus van Elise De Jonckheere, de moeder van Daniel en Max. Alix was gehuwd met Nonkel Jérémie (4 december 1880 - 10 mei 1947), bijgenaamd “Piekas”^[2]. Jérémie was kolenhandelaar en liet enkele keren per jaar kolen uit Boston overkomen, die met Engelse stoomschepen met namen zoals “Deerhound”, “Porthmeor”, en “Primrose”, tot in de haven van Brugge gebracht werden^[3].

Jérémie Durein en Alix De Jonckheere

Gaston, de oudste broer van Daniel, was na de groote oorlog gedemobiliseerd en verhuist in de jaren '20 naar Brugge, waarschijnlijk na
Twee zoekertjes verkoop Romainville zijn huwelijk in 1923 met jeugdvriendin en vroeger buurmeisje Julienne Masquelin. Het koppel gaat wonen in de Sint-Pieterskaai 75, vlakbij de Warandebrug. Emile, Elise, Germaine, Rachel, Pol, Daniel, en Max wonen dan nog in Romainville. In 1924 willen Emile en Elise de melkerij verkopen, en Gaston probeert hen daarbij te helpen. Een eerste
Gaston en familie in 1933 advertentie verschijnt op 3 mei 1924 in het Brugsch Handelsblad en in Burgerwelzijn, en een week later nog eens. De zoektocht naar een koper voor een Melkerijhoeve bij de poorten van Parijs heeft succes, en op 26 september 1924 wordt de verkoopakte van de Ancienne Fermette Romainvilloise getekend.

Jérémie heeft voldoende succes om zijn zaak uit te bouwen, en vanaf juli 1925 biedt hij samen met Gaston als "Durein - Vanbiervliet" op aanbestedingen van de stad Brugge en de provincie West-Vlaanderen^[4].

Tussen februari 1930 en oktober 1933 verhuist het gezin Gaston Vanbiervliet naar de Leopold II-straat. Vanaf dan is de kolenhandel "Durein & Vanbiervliet" gevestigd bij Gaston. In die periode koopt Gaston het huis in de Sinte-Clarastraat 125^[5] in Brugge.

Jongste broer Max had het middelbare onderwijs in Brugge in het “Sint-Xaveriusinstituut”, beter gekend als “De Frères”, gevolgd, en woonde toen in bij de tantes Emma en Marie De Jonckeere die ook in Brugge woonden. Na het beëindigen van zijn humaniora, rond 1930, trok hij terug naar Frankrijk om er terug bij zijn twee broers en zijn moeder in La Vatine te gaan wonen. Germaine was in 1926 getrouwd, en in 1928 was Rachel in het klooster ingetreden.

Max en de tantes De Jonckheere

In 1933 trekken Daniel en Max samen met hun moeder Elise vanuit La Vatine naar Brugge. Alleen Pol blijft nog een jaar langer in de Vatine, waarschijnlijk met zijn vrouw Maria Cornette met wie hij in 1932 trouwde. De familie neemt haar intrek in het huis in de Sinte-Clarastraat dat Daniel huurt van Gaston.

In Brugge gaat Daniel verder in de leer bij garage Fossion-Hubert in de Sint Jorisstraat 51. Op dat ogenblik is de garage een agentschap van General Motors en verdeelt ze waarschijnlijk vooral Opel. Op 31 oktober 1933 zet het bedrijf al zijn zaken stop en worden de werknemers werkloos^[6][7].

Werkt Daniel verder bij het nieuwe bedrijf Fossion? Of is hij nu een tijdje werkloos? Feit is dat Gaston, waarschijnlijk op vraag van zijn broer, het huis in de Sinte-Clarastraat in juni 1934 uitbreidt met een bergplaats^[8] van 225m², en in juli met autobergplaatsen^[9].

Garage S^te Claire, 1935

Rond die periode richt Daniel samen met Max het bedrijf Van Biervliet Frères op met de merknaam Garage Sainte-Claire, met Daniel als zaakvoerder. Vanaf augustus verhuren ze garageboxen aan 30 fr. per maand, en beginnen ze hun eerste automerk, Fiat^[10], te verdelen.

Naast hun nieuwe en tweedehands auto's verhandelen de broers ook fietsen en moto's.

Als garagist die ook fietsen verhandelt is Daniel's eerste voertuig een fiets
Briefpapier en reclame uit 1934 die hij van broer Gaston cadeau gekregen had. Na enkele maanden kan hij zich eindelijk zijn eerste auto permitteren: een 12 jaar oude Fiat 501.

De broers gebruiken deze auto voor alles: voor personen- en goederenvervoer, als depanage- wagen, en als takelwagen.

In hun eerste jaar halen ze een omzet van 1.6 miljoen frank, hebben ze één leerling aangeworven, en hebben ze welgeteld één nieuwe wagen verkocht^[11].

Renault

Het gezin Vanbiervliet